Bizi bize uyuştur ey anamız olan kadın
Akşama ve ölüme ömrün kadar yol olsun
Yorgun düştük, yine ser geceyi önümüze
Kahır yüklü ölümcül aşklardan koru bizi
Ölmediyse sevgili pembe gül topluyordur
Ölmediyse vefasız mutlaka uyumuştur
Söyle bize, kaçacak kaç yanımız var aşktan
Ey anamız olan kadın, bizi bize uyuştur…
Çok zamandır geceye kattım türkülerimi
Bu kaçıncı yüzümdür art arda soyunduğum
Zamane kızlarına, apartmanlara karşı
Hani benim hiç bitmez baş eğişlerim vardı
Yedisinde nasılsa, yirmisinde de öyle
Konuşurken nasıl da bir yerlerim kanardı
Ölene ne derlerdi, sevene ne söylerler
Sevmesi kaç paradır, vefası kaç kuruştur
Gökyüzünden güneşten nakış çal beze bizi
Ey anamız olan kadın, bizi bize uyuştur…
Giderken ara bizi geçerken uğra bize
Çocukluk gömleğimi yıka eskisi gibi
Ölüm tutunur oldu gençlik elbisemize
Onun gözleri ne çok yaşamaktan yanadır
Elleri var ne de çok yakışıyor hayata
Ölmediyse, elleri pembe gül topluyordur
Ölmediyse gözleri mutlaka uyumuştur
Denizlerden, dağlardan nakış çal beze bizi
Ey anamız olan kadın, bizi bize uyuştur…
Hüseyin Akın
